Marieke van Dam blogt: Woensdagexpeditie #8: Het water op

Een sportieve #woensdagexpeditie (op donderdag). Het was al een hele tijd een wens van Frank. Kanoën. ⠀
⠀
Het leek mij ook heerlijk. Maar ik zag er tegelijkertijd stiekem ook een beetje tegen op. Zouden we niet omkieperen? Wat als ik nou helemaal niet meer kan halverwege, hoe kom je dan terug? Allemaal ‘miep’-gedachten. En daarmee de perfecte combi voor een expeditie: iets waar ik me op verheug + (leuk) spannend vind.⠀
⠀
Het was ook echt wel even klungelen aan het begin. Hoe doe je dat nou zo samen? Afstemmen, tempo en dat soort gedoe. En dat omkukelen, geen idee of dat nou snel gebeurt, maar als ik maar een centimeter verschoof maakte de kano gevaarlijke bewegingen. Leren stilzitten dus.⠀
⠀
Na een pauze op een steiger, verliep alles ineens een stuk soepeler. Zo tof om te zien hoe iets dat eerst nog zo nieuw is al snel bekend kan voelen. We hoefden niet meer te overleggen en alles ging vanzelf. ⠀
⠀
We zagen vogels waarvan we denken dat het snippen waren. We legden de kano minutenlang stil om naar een meerkoeten gezinnetje te kijken. We trokken de kano bij een camping op het land. We babbelden. Over andere dingen. Iets nieuws doen, geeft nieuwe gesprekken. ⠀
⠀

Mijn kanoman. (Voor deze foto moest ik me omdraaien in de kano. Zonder om te kukelen. Dat deed ik in de allerlaatste profi-fase van ons kano-avontuur.)

Het laatste stukje peddelden we als heuse professionals (zo voelde het althans) terug. Het lage bruggetje waar we op de heenweg nog onderdoor geklungeld waren, gingen we nu soepeltjes in de boot liggend onderdoor.⠀ 
⠀

Thuis doken we meteen het internet op, kijkend naar mooie kanoroutes. Weer zo’n expeditie die deuren opent naar andere nieuwe avonturen.⠀

Marieke