Pas geleden was ik jarig.
Ik vierde mijn 51ste verjaardag. Of vieren....niet volgens het standaard verjaadagsprotocol 😉
Met verjaardagen vieren heb ik niks. Dat komt omdat er altijd zoveel 'moet' en 'hoort' rond verjaardagen. Er wordt van alles van je verwacht. Dat is niks voor mij als super eigenwijs en autonoom typje. Als jij gek op verrassingen bent, niets liever doet dan cadeaus ontvangen en alle verjaardagsfeestjes afgaat, lees dan niet verder....want ik kom met een ander perspectief op verjaardagen vandaag ;-).
Cadeaus bijvoorbeeld.
Die horen erbij. Ik heb niks met cadeaus. Want ik hou echt niet van verrassingen. Nee, ook niet stiekem. Cadeaus zijn vaak verrassingen met een mooi strikje eromheen.
Dat cadeau traumaatje ontstond lang geleden. Ik kreeg altijd (geur)kaarsen omdat ik in de donkere dagen voor kerst jarig ben. Als ik iets vindt stinken zijn het geurkaarsen.
Of ik kreeg een warme sjaal (in de verkeerde kleur).
Of een tijdschrift dat ik niet lees (terwijl ik echt heel veel tijdschriften wel leuk vind).
Ik voelde me daar altijd zo rot over.
Iemand doet moeite om iets uit te zoeken voor je en jij staat daar van 'dat had je echt niet hoeven doen' en dat meen je dan ook.
How to fix this problem...oke, ik kan beter een verlanglijstje maken als mensen mij dan perse een cadeau willen geven. Wat van mij dus niet hoeft he? Maar dan weten ze in ieder geval waar ik blij van word. Maar arme cadeau gevers: ik heb een specifieke en best dure smaak. De minimalist in mij wil geen troepjes in huis.
Op een gegeven moment heb ik cadeaus daarom afgeschaft. Uiteindelijk ben je meestal toch beleefdheden aan het uitwisselen. Ik geef jou een cadeau en jij geeft mij een cadeau terug.
Samen ergens lunchen, een uitgebreide koffie date of soms zelfs een hele dag samen optrekken. Een belevenis en quality time geven, dat vind ik wel een mooi cadeau.
En dan het feestje...
Als je jarig bent 'hoor' je iedereen die je lief vindt (en vaak ook andere mensen uit je omgeving) uit te nodigen.
En dan zit je allemaal in een kring in huis of in de tuin (als je niet eind november jarig bent en een tuin hebt). En dan praten je gasten over koetjes en kalfjes en sta jij in de keuken drankjes bij te schenken, taart te verdelen en blokjes kaas en leverworst te snijden.
Gruwelijk vind ik dat. Maar echt he? Je spreekt niemand want je bent veel te druk met de deur open te doen, cadeaus aan te pakken en chitchat tussendoor gesprekjes te voeren.
En wat ik belangrijk vind, echte aandacht geven, komt er niet van. Je kiest mensen uit om uit te nodigen, en dan zijn anderen beledigd dat ze niet mogen komen. Of je nodigt iedereen uit die je kent en door een gekke speling van het lot komt er slechts 1 iemand opdagen. Zit je met je 3 gigantische zelfgebakken taarten. Of je nodigt al je beste vriendinnen uit en ze vinden elkaar niet zo leuk. Awkward. All true stories.
Ik wil dansen met mijn gasten, diepe gesprekken voeren, echte connectie maken. En als er teveel mensen zijn kan ik dat niet. Dan wil ik iedereen aandacht geven.
Waarom deel ik dit zwartgallige verhaal over mijn verjaardagstrauma's met je?
(overigens kwam ik op het idee omdat ik Rob 'Chansons/ Snollebollekes' Kemps bij Sterren op Doek hoorde praten over wat hij van verjaardagen vindt en we bleken er precies hetzelfde in te staan - verfrissend om eens een ander geluid te horen).
Omdat ik zeker weet dat ik niet de enige ben die zijn of haar verjaardag eigenlijk veel liever op een andere manier viert.
Misschien heb je het gevoel dat je dat niet kunt maken. Omdat er in jouw familie nu eenmaal een traditie geldt.
En als jij aangeeft, zoals ik deed dit jaar, dat je liever met een dekentje op de bank Netflix kijkt op je verjaardag, dan stel je mensen teleur. Of dan vier je het niet echt.
Dit blog is mijn uitnodiging om eens bij jezelf na te gaan...
wat vind ik belangrijk? Hoe wil ik het?
- Lekker met je gezin in een huisje op de hei.
- Een groot feest op een kasteel in Frankrijk.
- In een kring in huis met de hele bups en blokjes kaas en leverworst.
- In je eentje op de bank met een dekentje.
- Alleen met je beste vriend of vriendin op roadtrip.
- Of zoals ik vorig jaar deed online met vrienden via zoom. Zij draaiden mijn favoriete liedjes en we gingen 200 km van elkaar verwijderd helemaal uit ons dak in onze woonkamers.
Of zoals ik op Bali, met 40 mensen die ik niet kende die allemaal voor me zongen, dansjes doen en daarna samen een film kijken.
Voor mij zijn kwaliteit, echte aandacht en belevenissen belangrijk.
Wat is voor jou een HAPPY BE-day?
Geen reacties