Ga naar de inhoud
Home » Gastblogs » Pagina 15

Gastblogs

De (low budget) reisavonturen van Lianne van Asten #2

Lianne van Asten (26) doet de komende tijd in haar gastblogs voor De Rijke Meisjes tweewekelijks verslag van haar low budget leven in het buitenland. Haar vorige blog lees je hier. Vandaag blog #2.

Een nieuw thuis

Dromerig staar ik over de daken van de huizen die dicht op elkaar op de heuvel zijn gebouwd. Erboven een strakblauwe hemel met een stralende zon. Iets verderop staat een man met een gitaar en een microfoon. Hij zingt nummers van Coldplay. Af en toe gooit iemand geld in de open gitaartas die voor hem ligt. Ik slaak een langzame en lome zucht. Ik kan bijna niet geloven dat ik twee maanden geleden nog van hot naar her rende voor de verschillende werkopdrachten die ik nog had in mijn laatste week voor mijn vertrek. Hoe leuk het werk als trainingsactrice ook was, het bracht ook veel stress met zich mee, omdat ik nooit zekerheid had over het aantal opdrachten en dus over mijn inkomsten.

Mijn leventje hier in Lissabon is meer ontspannen en dus stukken aangenamer. Ik ben helemaal gewend en voel me echt thuis in deze stad en in het hostel waar ik werk en woon.

De eerste maand deed ik 6 ochtenden in de week het ontbijt. Dit hield in dat ik al het voedsel aanvulde dat werd gegeten en daarnaast maakte ik de keuken en de verschillende terrassen schoon. Een maand met erg weinig slaap aangezien ik veel ging stappen met alle mensen die ik in het hostel ontmoette maar vervolgens wel om 8.00 uur in de ochtend weer paraat moest staan voor het ontbijt. Ik kan me nachten herinneren dat ik maar 3 of 4 uur sliep. Een middagdutje na het werk werd bijna standaard. Aan de ene kant vermoeiend, maar aan de andere kant zo leuk!! Met mijn werk in Nederland kon ik dat niet maken. Ik ging ook vrij weinig stappen, want ik moest wel fris en fruitig op mijn werk verschijnen. Maar hier kan je met een kater en zwaar slaaptekort prima een keuken schoonmaken.

Sinds een maand sta ik bij de receptie. Geluk bij een ongeluk: De stagiaire die zou komen had afgezegd en daardoor was er iemand nodig bij de receptie. Dus stelde ik voor dat het mij erg leuk leek om het werk bij de receptie te leren. Mijn baas stemde in en voor ik het wist zat ik achter de computer om het systeem te leren.

Nu ik er een maand werk, heb ik al veel geleerd. Het is zo leuk om de nieuwe gasten welkom te heten, ze alles uit te leggen en ze een eerste goede indruk te geven van het hostel. Daarnaast werk ik nu veel meer samen met mijn collega’s en dat is zo tof, want ze zijn echt mijn vrienden geworden! We lachen dan ook heel wat af achter de receptie.

Lees verder »De (low budget) reisavonturen van Lianne van Asten #2

Sandra Brandt blogt over overprikkeling en boze uitspattingen

Er is iets bijzonders met overprikkeld zijn. Je kunt het zijn, terwijl iemand anders in dezelfde situatie dat niet is. Of sterker nog, terwijl jij het gisteren in dezelfde situatie misschien niet was. Zijn het de prikkels?

Ik weet wel hoe ik overprikkeld raak. Sowieso eerder dan menig ander omdat ik een hyper mega overgevoelig persoon ben. Maar er is iets grappigs aan. Als ik overprikkeld ben in contact met anderen (ook als alleen mijn kinderen er zijn) irriteer ik me aan mezelf. Zodra ik echter mijn overgevoeligheid en overprikkeldheid erken en omarm (‘het is oké’) neemt de lading al af. Als ik het irriteren/klagen in mezelf dan omturn in het benoemen van een behoefte sta ik weer aan het stuur en kan ik het tij keren.

Dus van de gedachte: ‘sjonge wat een drukte hier om me heen’, naar de gedachte: ‘ik heb behoefte aan rust en wel NU’, naar daadwerkelijk weglopen uit de situatie of anderen vragen wat zachter te doen of te focussen op ademhaling en rustig worden in mijn lichaam.

Laatst kwam ik thuis en hadden drie kinderen tegengestelde wensen die ik tegelijkertijd wilde inwilligen. Dochterlief wou een sapje maken met het sapapparaat, zoonlief een spelletje doen en de jongste werd boven net wakker en moest uit bed gehaald worden. Doorgaans niet iets om direct overprikkeld van te raken zou je zeggen maar deze middag voelde ik me al anders. Toen de oudste twee ook nog in strijd kwamen met elkaar kwam er ‘kortsluiting’ in mijn hoofd. Tierend liep ik door het huis en smeet een boek op de grond. En daarna haalde ik de jongste uit bed. De ontlading en het weglopen hadden het resultaat dat ik weer rustig kon nadenken over wat er nodig was. Rust in huis. En vooral, liefdevol contact.

Lees verder »Sandra Brandt blogt over overprikkeling en boze uitspattingen